Dr. Guido van de Luitgaarden
Bijdrage: Dagvoorzitter

Guido van de Luitgaarden is opgeleid als sociaal-pedagogisch hulpverlener en werkte in die hoedanigheid onder meer in het sociaal-cultureel werk. Hij was gedurende 16 jaar als senior onderzoeker en docent werkzaam bij Zuyd Hogeschool, lectoraat Sociale Integratie. Guido promoveerde aan de University of Salford (VK) op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming bij vermoedens van kindermishandeling. Sinds 2006 is hij verbonden aan het Euregionaal Congresburo en het Centrum voor Educatie en Supervisie. Daarnaast is hij echtgenoot en (pleeg)vader.

Prof. Dr. Paula Sterkenburg
Bijdrage: Hechtingsproblematiek bij kinderen met een complexe zorgbehoefte

Paula Sterkenburg is gz-psycholoog/therapeut bij de afdeling psychotherapie van Bartiméus en bijzonder hoogleraar "Mensen met een visuele of visuele én verstandelijke beperking sociale relaties & ICT" aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Ze is samen met Francien Dekker auteur van het boek 'Metalliseren kan je leren'. Verder is zij begeleider van het project 'Ontwikkeling van een protocol voor Mentaliseren Bevorderende Therapie (MBT) voor volwassenen met psychische/psychiatrische problemen én een visuele beperking (MBT-VI) en Mentaliseren Bevorderende Begeleiding voor hun verwanten en begeleiders (MBB-VI).

Paula Sterkenburg gaat in deze inleidende presentatie in op hechtingsproblematiek bij kinderen met een complexe zorgbehoefte. Ze zal bespreken hoe beperkingen, zoals verstandelijke of visuele beperkingen, de hechtingsprocessen beïnvloeden en welke interventies effectief zijn om hechtingsproblemen te verminderen. Daarnaast zal ze het belang benadrukken van een geïntegreerde aanpak waarbij zowel ouders, opvoeders als zorgprofessionals samenwerken om een ondersteunende omgeving te creëren die de hechting bevordert.

Dr. Anouk Spruit
Bijdrage: Werken aan basisvertrouwen bij complexe zorgbehoeften bij ouder of kind

Na haar master Forensische orthopedagogiek aan de Universiteit van Amsterdam heeft Anouk als promovenda, postdoc en docent gewerkt aan de Universiteit van Amsterdam. In haar postdoc heeft zij onder andere gewerkt aan de ontwikkeling van de ARI-CP, een screeningsinstrument voor gehechtheidsproblematiek. Sinds 2020 werkt zij als orthopedagoog, senior onderzoeker en trainer bij Basic Trust. Zij doet diagnostiek en geeft gehechtheidsgerichte behandeling aan gezinnen. Momenteel is zij in afrondende fase van de opleiding Kinder- en Jeugdpsycholoog NIP.

Kinderen gaan gehechtheidsrelaties aan met belangrijke opvoeders. De ervaringen die zij opdoen in deze relaties vormen de verwachtingen van het kind over zichzelf en anderen. Dit wordt ook wel basisvertrouwen genoemd. Wanneer er sprake is van complexe zorgbehoeften door psychische klachten binnen gezinnen, kunnen de gehechtheidsrelaties onder druk komen te staan. Anouk bespreekt in haar bijdrage waar de aangrijpingspunten kunnen liggen voor gehechtheidsbevorderende interventies, wanneer er sprake is van complexe zorgbehoefte. Aan de hand van casuistiek wordt geschetst hoe er gewerkt kan worden aan het versterken van het basisvertrouwen van kinderen.

Prof. Dr. Elisa van Ee
Bijdrage: Hechting bij kinderen van getraumatiseerde ouders

Elisa van Ee studeerde Ontwikkelingspsychologie, Orthopedagogiek en Rechten. Zij promoveerde op een onderzoek naar de invloed van traumaklachten van vluchtelingenouders op de ontwikkeling van hun niet-getraumatiseerde jonge kinderen. Elisa is momenteel klinisch psycholoog en wetenschappelijk hoofd ‘trauma en herstel’ van het Topklinisch Psychotraumacentrum van Reinier van Arkel. Tevens is zij hoofdopleider Psychotherapie aan het Radboud Centrum Sociale Wetenschappen. Met ingang van 1 mei 2021 is zij benoemd tot bijzonder hoogleraar Psychotraumatologie in ontwikkelingsperspectief aan de Faculteit der Sociale Wetenschappen van de Radboud Universiteit

Elisa van Ee richt in deze presentatie op de impact van ouderlijk trauma op de ouder-kindrelatie. Ze bespreekt hoe stress en trauma bij ouders kunnen leiden tot hechtingsproblemen en gedragsproblemen bij hun kinderen en welke interventies kunnen helpen om deze cyclus te doorbreken. Tijdens deze lezing zal ze ingaan op de cruciale rol van een veilige hechting en hoe ondersteuning voor zowel ouders als kinderen kan bijdragen aan veerkracht en emotionele stabiliteit.

Giel Vaessen
Bijdrage: Van signalering naar gezinsgericht werken

Giel Vaessen werkte decennialang als groepswerker, ambulant hulpverlener, behandelcoördinator, teamleider en gezinstherapeut in de kinder- en jeugdpsychiatrie en als zorgcoördinator in het speciaal onderwijs. Daarnaast gaf en geeft Giel reeds vele jaren cursussen en trainingen rondom kinder- en jeugdproblematiek en schreef hieromtrent een tiental praktijkgerichte boeken, waaronder “als hechten moeilijk is”.

In de eerste deelsessie bespreekt Giel Vaessen het signaleren van gehechtheidsproblematiek bij kinderen en jongeren met een licht verstandelijke beperking (LVB) of een GGZ-hulpvraag. Omdat hechtingsproblemen vaak moeilijk te onderscheiden zijn van LVB- of psychiatrische problematiek, zal hij ingaan op signalen zoals moeite met vertrouwen, angstig of vermijdend gedrag, sociale/ gedrags problemen. Hij biedt professionals praktische inzichten om deze problematiek beter te herkennen.

In deelsessie twee ligt de focus op gezinsgericht werken bij kinderen en ouders met een complexe zorgbehoefte (GGZ-LVB). Giel benadrukt hierin het belang van ouderbetrokkenheid en een stabiele gezinssituatie voor goede hechting. Hij bespreekt methodieken om ouders te ondersteunen en hulpverleners effectief samen te laten werken. Door middel van casuïstiek laat hij zien hoe hechtingsbevorderende interventies in de alledaagse praktijk kunnen worden ingezet.

Drs. Wendy Backx
Bijdrage: Mentaliseren bevorderende oudertherapie voor ouders met kinderen met hechtingsproblemen

Wendy Backx is GZ-psycholoog en systeemtherapeut met een brede achtergrond in de jeugdzorg. Na haar studie pedagogiek heeft ze gewerkt in de residentiële jeugdhulpverlening, het speciaal onderwijs en de specialistische jeugd-GGZ. Momenteel is ze werkzaam bij De Viersprong, waar ze zich specialiseert in persoonlijkheid, gedrag en gezinsdynamiek.

In de behandeling van kinderen met hechtingsproblemen is het belangrijk ouders onderdeel te laten zijn van de behandeling. Binnen de oudertherapie ligt de focus op de aandachtsregulatie, emotieregulatie en op het bevorderen van het mentaliseren over zichzelf, hun kind en de interactie tussen hen. Aan de hand van praktijkvoorbeelden zal worden ingegaan op de houding van de behandelaar, de uitdagingen binnen het werken met ouders en de vraag hoe de speelsheid en het plezier tussen ouder en kind te bevorderen.

Prof. Dr. Marrie Bekker
Bijdrage: Onveilige hechting en angst

Marrie H.J. Bekker is Hoofdopleider van de GZ-opleidingen bij RINO Amsterdam, als hoogleraar Klinische Psychologie verbonden aan de afdelingen klinische psychologie van de VU en van Tilburg University, en GZ-psycholoog bij De Hoofdlijn, afdeling Persoonlijkheidsstoornissen. Autonomie, hechting en sekse-/ genderverschillen vormen een rode draad door haar onderzoeksprojecten en publicaties over psychopathologie en geestelijke gezondheidszorg. Zij is een van de editors van het onlangs verschenen Handboek psychopathologie bij vrouwen en mannen (Amsterdam: Boom). Zij was jarenlang voorzitter resp. president van de Dutch Foundation resp. European Association of Women and Health Research (DF/EAWHR), en lid van de Alliantie Gender & Gezondheid. Ook leidt zij tal van extern gesubsidieerde onderzoeken en implementatieprojecten rond gender en diversiteit, zoals met betrekking tot GGZ-relevant master- en postacademisch onderwijs, en de GGZ-kwaliteitsstandaarden.

Marrie Bekker zal dieper ingaan op de vraag hoe onveilige gehechtheid bijdraagt aan angstproblematiek. Mensen met een onveilige hechtingsstijl hebben een verhoogd risico op angststoornissen, omdat ze sneller stress en onzekerheid ervaren in sociale situaties. Haar concept autonomie-gehechtheid laat zien hoe een gezonde balans tussen zelfstandigheid en verbondenheid helpt om angstklachten te verminderen. Marrie zal dit aan de hand van casuïstiek verder toelichten en tips geven voor begeleiding en behandeling.

Drs. Guus Feron
Bijdrage: Congresmanager

Guus is opgeleid als jeugdhulpverlener en studeerde Comparative European Social Studies aan de University of North London. Op de werkvloer lag zijn hart bij het systemisch werken met (LVB-) jongeren met bijkomende psychiatrische problematiek. Hij werkte regelmatig voor het consulententeam (het huidige CCE) en heeft meer dan 20 jaar ervaring in leidinggevende- en beleidsfuncties. Hij was onder andere manager, projectleider en directeur van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Sinds 2006 is hij verbonden aan het Euregionaal Congresburo en het Centrum voor Educatie en Supervisie. Guus is getrouwd, vader van twee kinderen en trotse grootvader van drie kleinkinderen.