Dr. Guido van de Luitgaarden
Bijdrage: Dagvoorzitter

Guido van de Luitgaarden is opgeleid als sociaal-pedagogisch hulpverlener en werkte in die hoedanigheid onder meer in het sociaal-cultureel werk. Hij was gedurende 16 jaar als senior onderzoeker en docent werkzaam bij Zuyd Hogeschool, lectoraat Sociale Integratie. Guido promoveerde aan de University of Salford (VK) op een proefschrift over oordeels- en besluitvorming bij vermoedens van kindermishandeling. Sinds 2006 is hij verbonden aan het Euregionaal Congresburo en het Centrum voor Educatie en Supervisie. Daarnaast is hij echtgenoot en (pleeg)vader.

Prof. Dr. Floortje Scheepers
Bijdrage: De mens en omgeving centraal

Floortje Scheepers is kinder- en jeugdpsyciater en hoogleraar Innovatie in de GGZ en hoofd van de medische, onderwijs- en onderzoeksafdeling psychiatrie in het UMC Utrecht.

Floortje Scheepers gelooft dat ADHD vaak gezien wordt als een label om complex gedrag te verklaren, maar zij vindt dit te simplistisch. Mensen zijn volgens haar te veranderlijk en complex om volledig begrepen te worden met behulp van logica en diagnostische labels zoals die in de DSM. Zij stelt dat ons begrip van gedrag nog beperkt is en dat we bescheiden moeten zijn in onze aannames. In plaats van vast te houden aan statische diagnoses moedigt zij aan te erkennen dat mensen die ontregelen, ook weer kunnen herstellen door interactie met hun omgeving. Het herstelvermogen van mensen in hun interacties benadrukt volgens haar de noodzaak van een dynamische benadering van mentale gezondheid.

Prof. Dr. Laura Batstra
Bijdrage: De huidige stand van de wetenschap

Laura Batstra is hoogleraar orthopedagogiek (Medicalisation of behavioral, educational and societal problems) aan de Faculteit Gedrags- & Maatschappijwetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij studeerde in 1997 (cum laude) af in de psychologie. Daarna werkte ze als psycholoog in het Universitair Medisch Centrum Groningen aan verschillende projecten op het gebied van de indirecte patiëntenzorg. Eind 2004 promoveerde zij op het proefschrift ‘Difficult birth, difficult life?’ Ook werkte ze als behandelend psycholoog in een instelling voor Kinder- en Jeugdpsychiatrie.

Laura Batstra stelt dat normale levensklachten te snel als medische problemen worden beschouwd. Als mensen klachten ervaren die eigenlijk gewoon bij het leven horen, denken ze te snel dat er iets mis is en dat medische hulp nodig is. Denk aan een druk kind dat ADHD-medicatie krijgt, of iemand die het label ‘complexe rouw’ krijgt omdat hij lang verdrietig is om een overleden dierbare. Batstra ontkent deze klachten niet, maar vindt dat men kritisch moet zijn over hun plek in de psychiatrie en het gebruik van medicijnen. Wat is de huidige stand van de wetenschap en wat impliceert dit voor het werken in de praktijk met kinderen en adolescenten met ADHD?

In de deelsessie zal Laura ingaan op het beteugelen van overdiagnostiek bij kinderen en jeugdigen met ADHD en hoe hier in de praktijk gestalte aan gegeven kan worden. Zij behandelt een meer kindvriendelijke benadering waarbij druk en dromerig gedrag niet meteen wordt gepathologiseerd. Door minder snel een ADHD-diagnose te stellen kunnen veel kinderen buiten het psychiatrisch circuit blijven, wat volgens haar beduidend gunstiger is voor hun ontwikkeling.

Dr. Jorien van Hoorn
Bijdrage: Social media, het puberbrein en ADHD

Jorien van Hoorn promoveerde in 2016 aan de Universiteit Leiden en deed twee jaar post-doc onderzoek bij UNC Chapel Hill in de Verenigde Staten. Zij werkt nu als GZ-psycholoog en cognitief gedragstherapeut VGCT i.o. bij Levvel en is Universitair Docent aan de Universiteit Leiden.

Jorien van Hoorn geeft eerst een inkijk in het puberbrein om te illustreren hoe sociale feedback wordt verwerkt en wat er gebeurt in de hersenen bij het gebruik van sociale media. Aan de hand van wetenschappelijk onderzoek bespreekt zij de gevoeligheid voor sociale feedback bij jongeren met en zonder ADHD en de risico’s en kansen die dat met zich meebrengt. Ze zal hierbij nader in gaan op de relatie tussen ADHD-symptomen en sociale media, gekoppeld aan tips voor ouders en professionals die met jongeren met ADHD werken in de praktijk.

Téo Visser
Bijdrage: Systemisch werken bij ADHD

Téo Visser is SPV/Systeemtherapeut en werkzaam in de GGZ acute dienst. Daarnaast heeft hij een eigen praktijk voor relatie en gezinstherapie. Tevens is hij opleider en supervisor op dit gebied. Teo participeert in een provinciaal platform tegen huiselijk geweld en kindermishandeling.

Systemisch werken bij ADHD houdt in dat de aanpak zich niet alleen richt op het individu met ADHD, maar ook op de omgeving waarin deze persoon zich bevindt. Hierbij worden gezinnen, scholen en andere sociale netwerken betrokken om een ondersteunende en consistente aanpak te realiseren. Het doel is om patronen en dynamieken binnen deze systemen te identificeren en te veranderen, zodat de persoon met ADHD beter kan functioneren. Dit kan inhouden dat opvoedingsstijlen, communicatiepatronen en dagelijkse routines worden aangepast. Hoe dit in de praktijk kan uitzien legt Téo Visser uit aan de hand van praktijkvoorbeelden.

Dr. Sebastiaan Dovis
Bijdrage: Inzicht in ADHD: De invloed van executieve functies op gedrag

Sebastiaan Dovis is GZ-psycholoog in opleiding tot specialist en is werkzaam bij het FACT en de polikliniek van GGZ instelling Youz in Zaandam. Eerder, na zijn wetenschappelijke promotie (met ADHD als focus), was hij werkzaam als onderzoeker en docent bij de afdeling Ontwikkelingspsychologie van de Universiteit van Amsterdam (UvA). Verder geeft hij door het hele land lezingen over ADHD voor ouders, leerkrachten en hulpverleners. Zijn expertises zijn o.a. ADHD bij kinderen, adolescenten en volwassenen, executief functioneren (i.h.b. werkgeheugen), motivatie / bekrachtiging, brain training, gamificatie, (neuro)psychologische assessment en behandeling.

Veel leerkrachten en hulpverleners zijn bekend met het gedrag van kinderen en jongeren met ADHD, maar de redenen achter dit gedrag zijn vaak minder bekend. Toch is deze kennis essentieel om effectieve voorlichting en begeleiding te kunnen bieden. In deze deelsessie legt Sebastiaan Dovis uit waarom kinderen en jongeren met ADHD zich gedragen zoals ze doen, hoe executieve functies hun gedrag beïnvloeden en hoe professionals deze inzichten praktisch kunnen toepassen.

Dr. Marjolein Luman
Bijdrage: ADHD in de klas: omgaan met impulsiviteit en hyperactiviteit

Marjolein werkt als universitair hoofddocent en is hoofd van de sectie klinische neuropsychologie van de Vrije Universiteit Amsterdam. Zij is daarnaast werkzaam als psycholoog bij één van de regioteams van Levvel Amsterdam. Ze doet onderzoek naar de etiologie, diagnostiek en behandeling van aandachts- en gedragsmoeilijkheden bij kinderen, waaronder kinderen met ADHD, onder andere binnen het PAINT consortium (www.PAINT-studies.nl) dat zich richt op verbeteren van de psychosociale zorg voor deze groep kinderen.

Marjolein Luman benadrukt het belang van effectieve strategieën voor het omgaan met impulsiviteit en hyperactiviteit bij kinderen met ADHD in de klas. Ze stelt dat gedragsinterventies, zoals het Positivity and Rules Program (PR-programma), nuttig zijn. Dit programma omvat technieken zoals positief geformuleerde klassenregels, effectieve leraarinstructies en universele beloningssystemen. Door deze systematisch toe te passen kunnen leraren de klasomgeving verbeteren en de symptomen van ADHD verminderen. Marjolein benadrukt dat deze methoden niet alleen de kinderen met ADHD helpen, maar ook een positieve invloed hebben op hun klasgenoten​. In deze deelsessie zal ze kennis verbinden met de praktijk,

Drs. Guus Feron
Bijdrage: Congresmanager

Guus is opgeleid als jeugdhulpverlener en studeerde Comparative European Social Studies aan de University of North London. Op de werkvloer lag zijn hart bij het systemisch werken met (LVB-) jongeren met bijkomende psychiatrische problematiek. Hij werkte regelmatig voor het consulententeam (het huidige CCE) en heeft meer dan 20 jaar ervaring in leidinggevende- en beleidsfuncties. Hij was onder andere manager, projectleider en directeur van een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking. Sinds 2006 is hij verbonden aan het Euregionaal Congresburo en het Centrum voor Educatie en Supervisie. Guus is getrouwd, vader van twee kinderen en trotse grootvader van drie kleinkinderen.